خداوند در آیات قرآنی به کروی بودن زمین اشاره کرده است. البته دانستن کروی بودن خورشید و ماه با توجه به این که برای همگان محسوس است، امری نیست که نیازمند استدلال باشد؛ اما از آن جایی که زمین برای زمین نشینان به طور کلی قابل رویت نیست، ناچار برای کروی بودن آن باید استدلال کرد.
قرآن به گونه ای است که هم از ادبیات علمی بهره می گیرد  وهم از ادبیات محاوره ای. منجّم‌ و ریاضی‌دان‌ و نجوم‌شناس، وقتی می‌خواهند با مردم حرف بزنند، می‌گویند: آفتاب طلوع کرده یا آفتاب غروب کرده است و کسی هم به اینها نمی‌گوید: شما استاد این فن هستید، آفتاب که طلوع یا غروب نمی‌کند؟ بلکه این زمین است که می‌گردد؛ اما همین دانشمندان آنجایی که در کلاس درسِ دانشگاه می‌خواهند تدریس کنند، می‌گویند: زمین دور آفتاب می‌گردد و شب و روز پیدا می‌شود؛ ولی اینجا که می‌خواهد با مردم حرف بزند می‌گویند: آفتاب طلوع کرده یاغروب کرده و مانند آن. این مطلب را در آیات قرآنی نسبت به مسائل زمین و آسمان نیز می توان به دست آورد که گاه با زبان علم و گاه زبان محاوره سخن می گوید. خداوند در قرآن به دو گونه سخن گفته است: علمی و محاوره ای. درباره امور زمین و نسبت آن با خورشید می فرماید:
1. زمین سقف دارد و آسمان سقف آن است: وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا (انبیاء؛ آیه 32)؛
2. آسمان  بنایی و ستون هایی دارد که ستون هایش دیدنی نیست: وَالسَّمَاء بِنَاء (بقره، آیه 22)؛ و می فرماید: بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها(رعد، آیه 2)؛
3. مشارق و مغارب دارد و در هر نقطه زمین قرار گیرید، نسبت به جایی دیگر مشرق و یا مغرب است، پس زمین کروی است: مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا( اعراف، ایه 137)؛ ولی در جایی دیگر به زبان محاوره می گوید: وَ إِلَی الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَت؛ زمین را بنگرید که چگونه مسطح شده است.(غاشیه، آیه 20)؛
4. دو مشرق و دو مغرب اصلی دارد که مرتبط با اعتدال بهاری و پاییزی است: رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْن(رحمن، آیه 17)؛
5. فقط مشارق است و اصولا مغرب و مغارب نیست؛ زیرا خورشید اصلا غروبی ندارد؛ از این رو تنها مشارق را بدون مغارب بیان می کند: رَبُّ الْمَشارِقِ(صافات، آیه 5)؛
6. خورشید طلوع و غروبی دارد؛ طلوع از مشرق و غروب در مغرب: فَلَمَّا رَأَی الشَّمْسَ بازِغَةً( انعام، آیه 78) و نیز می فرماید: فَإِنَّ اللّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ(بقره، آیه 258)؛ و یا می فرماید: وَجَدَها تَغْرُبُ فی‏ عَیْنٍ حَمِئَة()؛
این آیات که در دو قالب علمی و محاوره ای بیان شده است نکاتی را روشن می کند. این که زمین سقف دارد که اجازه خروج گاز و آب و مانند آن را از زمین نمی دهد؛ دیگر آن که کروی و دارای اعتدال بهاری و پاییزی است.